nenufar

Kiedyś Ty, kiedyś ja,
Drogi dwie, losy dwa,
Jak to sie stało pytań wciąż mało,
Że moje istnienie Cię pokochało,
Że nasze dusze są bardziej pełne niż puste,
Że moich ust wciąż pragna Twe usta,
Ze jestes ze mna, ja z Tobą,
Że mnie wysłuchasz gdy ciężko być sobą...
Chociaż Cię widzę, tęsknię za Tobą
Gdy Ciebie nie ma, nie jestem sobą.
Gdy jesteś to jest zwyczajnie:
Miło, spokojnie, tak fajnie.
kocham Cię bardzo, bez Ciebie mi źle,
Bez Ciebie tak czarno i smutno jest.
Każda minuta to wieczność
Ja bez Ciebie to przeszłość
Każda sekunda to wieczność
My bez siebie to sprzeczność:*

Jestem złodziejem, bo kradnę Ciebie
kreując siebie,
jestem złodziejem, bo kradnę szczęście
mając wesołe podejście.
Jestem złodziejem, bo kradnę szaleństwo
stresu i nudy przekleństwo.
Wyrzuty nieuzasadnione
za marzenia te spełnione.
Kara jest inna
ciągle czuję się winna,
ze ranię.
Czuję niezgodność,
świata niedopasowanie,
szczęścia zawodność
Darwina walkę o przetrwanie.

Na tamtym blogu jest wiecej wierszy

Lubię, kiedy ostro
mówisz co chcesz z mostu prosto.
Kiedy mówisz co chcesz
nie pytając czy ma sens.
Chodź tu, chodź bliżej
sprawdzimy jak mocno gryziesz:*
Chodź wiem, że chcesz
czekam aż mnie zjesz.
Chodź daj najpierw usta
zaraz zacznie się rozpusta...
Chodź tu i dotknij mnie
lecz nie delikatnie
Lubię inaczej
wtedy życie ma smaczek
Zrób coś więcej
chcę czuć Twe błądzące ręce.
Kontynuuj moje smoczysko
i nie przestawaj być blisko.
No szybko
 mówić mi się nie chce
 chodź tu bo widzę w tym sens.

Czemu czasem mam dość?
Po co komuś robić an złość?
Po co łza?
Czy wszystko sens mieć musi?
Dlaczego smutek?
I czemu człowiek się w tym dusi?
Dlaczego kłamstwa i zawiść?
Czy można świat naprawić?
Dlaczego krzywdy i wojny?
Jak ktoś może być spokojny?
Dlaczego ludzie robią zły świat?
Przecież mógłby być jak piękny kwiat.